Κάποτε παλιά μία εφημερίδα πήρε κάποια στοιχεία από ένα κόμμα για να καταγγείλει μία παράνομη δραστηριότητα στελέχους του αντιπάλου κόμματος τρεις ημέρες πριν τις εκλογές.
Τα έχουμε τα στοιχεία; Ρώτησε ο εκδότης. «Μην ανησυχείς του απάντησαν από το γραφείο του αρχηγού. Αν απαντήσει θα τον τσακίσουμε. Ο καταγγελθείς απάντησε με μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση η οποία ορίστηκε να δικαστεί πολύ καιρό μετά τις εκλογές. Στο μεταξύ είχε χάσει και είχε τεθεί στο κομματικό περιθώριο.
Την παραμονή της δίκης, ο εκδότης ζήτησε από το κόμμα τα στοιχεία και διαπίστωσε ότι στοιχεία δεν υπήρχαν. Η μόνη λύση γα να μην καταδικαστεί ήταν να αποσύρει την μήνυση ο πολιτικός. Αλλά αυτό φάνταζε δύσκολο. Από αυτήν την υπόθεση είχε χάσει την εκλογή. Αμέσως μετά την εκφώνηση της υπόθεσης, η οποία θα αργούσε να δικαστεί κι αφού τα πολιτικά πάθη είχαν ηρεμήσει, ο εκδότης κάλεσε τον πολιτικό να πιουν έναν καφέ να περάσει η ώρα. Πάνω στον καφέ και αφού είχαν γνωριστεί καλύτερα συζητώντας περί παιδιών και συζύγων του λέει: Θέλω να σου πω και κάτι. Περίμενε του απαντά ο πολιτικός να σου πω κι εγώ κάτι να ξέρεις: Αυτά που έγραψες ήταν αλήθεια αλλά τα λεφτά δεν τα έπαιρνα εγώ αλλά ο τάδε, (είπε και ανέφερε το όνομα γνωστού πολιτικού του ιδίου κόμματος) Να σου πω κι εγώ να ξέρεις ότι οι δικοί μου υποσχέθηκαν αλλά δεν μου έδωσαν κανένα στοιχείο για σένα, δεν μπορώ να υποστηρίξω το δημοσίευμα άρα με καταδικάζει όποτε θέλεις, του απάντησε ο εκδότης. Κι ετσι αγκαλιασμένοι και προδομένοι και οι δύο πήγαν στο ακροατήριο όπου ο εκδότης βεβαίωσε ότι δεν είχε κανένα σκοπό να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του μηνυτή, ο οποίος και αποδέχτηκε τη συγγνώμη και έμειναν φίλοι ever after… ΥΓ: Η διήγηση είναι αληθινή και τα ονόματα των εμπλεκομένων στη διάθεση του ιστορικού του μέλλοντος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου