ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
«Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τις νέες ιδέες. Εγώ φοβάμαι τις παλιές», έλεγε ο Τζων Κέιτζ, αμερικανός πειραματιστής συνθέτης, φιλόσοφος, ποιητής, εικαστικός καλλιτέχνης. Αυτό το μήνυμα γίνεται «σημαία» που υψώνεται στη 18η «Art Athina», τη Διεθνή Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης, η οποία άνοιξε τις πύλες της στο Κλειστό Γήπεδο Παλαιού Φαλήρου (Tae Kwon Do) την Πέμπτη 16 Μαΐου...
και θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό μέχρι και την Κυριακή 19 Μαΐου.
Οκτακόσιοι καλλιτέχνες από τέσσερις ηπείρους, 45 γκαλερί, προγράμματα και ποικίλες δραστηριότητες συνθέτουν το εικαστικό αυτό γεγονός. Ο Αλέξης Κανιάρης, γιος του μεγάλου καλλιτέχνη της μεταπολεμικής Ελλάδας, Βλάσση Κανιάρη αναλαμβάνει τη διοργάνωση της φετινής Art Athina σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αιθουσών Τέχνης που θεσμοθέτησε και καθιέρωσε την έκθεση.
Το «Π» βρέθηκε στην «Αθηναϊκή Φουάρ» και συνομίλησε με επτά από τους πιο γνωστούς και ιδιαίτερους καλλιτέχνες, των οποίων τα έργα δεν περνούν απαρατήρητα.
Νίκος Μόσχος: Στα έργα του συνθλίβονται ανθρώπινες σάρκες και μηχανές
Ένας από τους πιο ξεχωριστούς καλλιτέχνες που φιλοξενούνται σε αυτή την καλλιτεχνική συνάντηση, εκπροσωπώντας την γκαλερί Penindaplinena είναι ο Νίκος Μόσχος με την ατομική έκθεση Flesh & Machine. «Στα έργα μου συνθλίβονται σάρκες, μέταλλο, ξύλο, τα πάντα», εξηγεί ο ίδιος και σημειώνει πως η παρουσίαση αυτή έχει για εκείνον έναν ημερολογιακό χαρακτήρα, καθώς περιγράφονται στιγμές της ζωής του.
«Ο εγκέφαλος είναι ένα αποταμιευτήριο εμπειριών, εικόνων και γεγονότων. Όταν έρχεται η στιγμή να αποτυπώσω ένα συναίσθημα στο έργο μου τραβάω ό,τι είναι απαραίτητο από το υποσυνείδητο και δημιουργώ μια εικόνα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ταλαντούχος δημιουργός.
Έχοντας ως εφόδιο τη φοίτηση στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ο κ. Μόσχος ακολουθεί μια επιτυχημένη πορεία στο χώρο της Τέχνης. Η πρώτη παρουσίαση που έκανε ήταν στην Γκαλερί «Έκφραση» της Γιάννας Γραμματοπούλου το 2007, ακολούθησε μια άλλη το 2010 στην Γκαλερί Theorema στις Βρυξέλλες, ενώ στο βιογραφικό του έχουν προστεθεί συμμετοχές σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έργα του φιλοξενούνται στο Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Φρυσίρα, καθώς και στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου.
Αγγελική Δεκουλάκου: Η νεκρή φύση στο προσκήνιο
Με 22 άγνωστα έργα τέχνης και 23 γνωστά στο ευρύ κοινό η Αγγελική Δεκουλάκου συμμετέχει μαζί με έξι καλλιτέχνες από την γκαλερί «Έκφραση» της Γ. Γραμματοπούλου στο ετήσιο εικαστικό γεγονός.
Η δημιουργός χρησιμοποιώντας το πλεξιγκλάς και τη μέθοδο γνωστή ως «face-mount» φτιάχνει ξεχωριστές συνθέσεις, οι οποίες αναπαριστούν τη νεκρή φύση. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και ξεχωρίζει για τα έντονα χρώματα και την ποικιλομορφία των έργων.
«Το πλεξιγκλάς προσφέρει όγκο και βάθος και έτσι αυτή η αίσθηση της ατμοσφαιρικότητας γίνεται πιο επιτυχημένη», εξηγεί η ζωγράφος-φωτογράφος-designer.
Παρατηρώντας τα έργα της κ. Δεκουλάκου κατανοεί κανείς πως μπορούν να ερμηνευθούν είτε ως ένα ενιαίο έργο, είτε ως αυτόνομες φωτογραφίες που όμως συνομιλούν μεταξύ τους. «Ο τοίχος για εμένα είναι ένα σύνολο, μια εγκατάσταση, όπου όλα τα έργα λειτουργούν σαν ένα ενιαίο, αλλά και αυτόνομο. Παρόλο που θα μπορούσα να κάνω έναν τοίχο μόνο με μικρές φωτογραφίες ήθελα να βάλω και μια μεγάλη φωτογραφία για να λειτουργεί καλύτερα το πλεξιγκλάς», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όσο για το αν σκέφτεται μετά τη Χρωμογραφία ΙΙ, όπως ονομάζεται η έκθεσή της να δημιουργήσει και ΙΙΙ μέρος λέει: «Έχω αρχίσει να κουράζομαι με τις χρωμογραφίες. Πιθανώς με την τεχνική κόκκινο-μαύρο να δημιουργήσω κάτι νέο».
Δείτε προηγούμενη έκθεσή της στην αίθουσα τέχνης Γιάννα Γραμματοπούλου εδώ
Γιάννα Γραμματοπούλου: Στηρίζουμε τους νέους καλλιτέχνες και τα όνειρά τους
Η διευθύντρια μιας από τις γκαλερί που συμμετέχουν στην «Αθηναϊκή Φουάρ» δηλώνει πως στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες, τις ιδέες και τα όνειρά τους. «Εμείς συμμετέχουμε με επτά καλλιτέχνες τους: Αδριανό, Αννίτα Αργυροηλιοπούλου, Αγγελική Δεκουλάκου, Τζουλιάνο Καγκλή, Ανδρέα Κοντέλλη, Κυριάκο Ρόκο, Νίκο Σίσκο».
Μπάμπης Καραλής: Η δαιδαλώδης μηχανή του δημιουργήθηκε για να διαφυλάξει μια προσωπική εμπειρία του από τη λήθη
Σε ολόκληρο το χώρο ένας ήχος δίνει τον παλμό του εικαστικού δρώμενου. Ο θεατής καθώς εισέρχεται στο βάθος της αίθουσας και μπαίνει στο «λαβύρινθο» της έκθεσης έρχεται αντιμέτωπος με ένα επιβλητικό ξύλινο δημιούργημα που παράγει έναν τρομακτικό ήχο.
Πρόκειται για μια μηχανή που δημιουργήθηκε από τον Μπάμπη Καραλή και σκοπό έχει, όπως μας εξήγησε ο ίδιος, να προκαλέσει δέος στο θεατή και όχι να τον «χαϊδέψει».
«Το αρχικό πρότζεκτ είχε αλάτι στη βάση. Ήταν μια μηχανή, από ξύλο και μέταλλο που είχα δημιουργήσει για να διαφυλάξω μια εμπειρία μου, που είχε σχέση με το αλάτι, από τη λήθη», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στέφανος Καμάρης: Η κορνίζα στον Δούρρειο Ίππο εγκλωβίζει το θεατή
Η κορνίζα για τον ίδιο δεν είναι τίποτα άλλο από το περιτύλιγμα.
Ο Στέφανος Καμάρης, ο οποίος στο παρελθόν έχει εκθέσει μηχανές σαν του κ. Καραλή, εκθέτει ένα διαφορετικό έργο του στο κοινό. Πρόκειται για έναν Δούρειο Ίππο φτιαγμένο από παλιές κορνίζες. Όπως λέει ο κ. Καμάρης στόχος είναι να φανεί ότι ο Δούρειος Ίππος είναι ένα περιτύλιγμα και πως η ουσία είναι μέσα. «Ο θεατής προσπαθεί να μπει με κάθε τρόπο στο εσωτερικό του Ίππου, αλλά δεν μπορεί γιατί είναι κλειδωμένος, δηλαδή εγκλωβισμένος στο φαίνεσθαι».
Κώστας Βαρώτσος: Οι δημιουργίες με τα πλοία και ο ρόλος του γυαλιού στις συνθέσεις του
Πριν από 15 χρόνια είχε βουλιάξει στο Ότραντο της Ιταλίας ένα πλοίο, παρασύροντας στο θάνατο 81 μετανάστες. Αυτό το πλοίο ανελκύστηκε από τον Κώστα Βαρώτσο, ο οποίος το έντυσε με γυαλί, ένα υλικό για εκείνον συμβολίζει την τραγωδία. «Δεν ήθελα να κάνω απλώς ένα μνημόσυνο. Ήθελα να δώσω ζωή στο πλοίο», αναφέρει.
Ο διεθνούς φήμης έλληνας γλύπτης έχει δημιουργήσει πολλά γλυπτά που κοσμούν το κέντρο της Αθήνας, όπως ο δρομέας από γυαλί
Ο Κώστας Βαρώτσος επιστρέφει στη 18η Art Athina με την αίθουσα τέχνης «Τεχνοχώρος», παρουσιάζοντας μια προπέλα από το εν λόγω πλοίο, η οποία πάλι είναι ενδεδυμένη με γυαλί. Το κοφτερό υλικό παρουσιάζεται να ακολουθεί τη φορά του αντικειμένου.
«Το γυαλί είναι μια αναφορά στο νερό, στην έννοια του όλου. Είναι σαν να χρησιμοποιείς το κενό ως υλικό», δηλώνει χαρακτηριστικά ο αξιόλογος καλλιτέχνης και προσθέτει πως χρειάστηκε έναν μήνα για να τελειοποιήσει το δημιούργημά του.
Αυτό που καθηλώνει το βλέμμα του θεατή όμως είναι ένας «κορμός» από γυαλί που συνθλίβεται σε έναν καθρέφτη. Όπως μας λέει ο δημιουργός πρόκειται για μια συμβολική παρουσίαση του Νάρκισσου, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη και χτυπάει στο κενό.
Η κόκκινη μπογιά που ξεπηδάει από το τμήμα του γυαλιού που έρχεται σε επαφή με τον καθρέφτη «είναι μια αναφορά στο αίμα, στην τραγωδία, στη σύγκρουση με τον ίδιο μας τον εαυτό».
Μανώλης Αναστασάκος Η τέχνη μου είναι ωμή και σαρκαστική
Ίσως να έχετε παρατηρήσει στην οδό Πειραιώς ένα από τα έργα του να στολίζουν μια όψη του ξενοδοχείου «Vienna». Η τοιχογραφία που δημιούργησε ο ιδιαίτερος καλλιτέχνης μαζί με την ομάδα των αδελφών Δημήτρη, Μπάμπη και Θανάση Κρέτση φέρει τον τίτλο «Praying for us» και παρουσιάζει σε ανάποδη στάση τα χέρια- πιθανόν- του θεού σε στάση προσευχής.
Αυτή η συνομιλία του θεού και του ανθρώπου φαίνεται πως απασχολεί ιδιαίτερα τον καλλιτέχνη, ο οποίος εκθέτει στην Art Athina, συμμετέχοντας μαζί με την αίθουσα τέχνης «Τεχνοχώρος» ένα έργο που προκαλεί εντύπωση. Πρόκειται για έναν σκελετό πάνω σε έναν σταυρό. «Ο σκελετός στο σταυρό είναι εμπνευσμένος από το θέατρο σκιών. Σαν θέατρο σκιών έχει πολλές εκφάνσεις. Μια από αυτές είναι η σχέση της εκκλησίας με το παρών, που υποβόσκει και βρίσκει αντίκρισμα στη σύγχρονη κοινωνία», αναφέρει ο ξεχωριστός δημιουργός.
Μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον, παρουσιάζει ένας χρυσοποίκιλτος δούρειος ίππος. Πρόκειται για ένα σύμβολο που έχει διασωθεί από την ελληνική μυθολογία και που τώρα αποδομείται από τον καλλιτέχνη.
«Ουσιαστικά παίρνω ένα σύμβολο και το μεταφέρω στο σήμερα ως ένα κίβδηλο αντικείμενο. Ο δικός μου Δούρειος Ίππος μεταφέρει μέσα του απατεώνες. Έβαλα την κλειδαρότρυπα στο μέσον του αντικειμένου για να κοιτάξει το κοινό τον απατεώνα και να αντικρύσει τελικά τον ίδιο του τον εαυτό», λέει ο ίδιος.
«Φτιάχνω ένα έργο για να είναι ο κόσμος κράχτης, να αποκτάει κριτική σκέψη», λέει με ειλικρίνεια ο κ. Αναστασάκος και δηλώνει ευθέως πως η Τέχνη είναι «ψευτιά. Έχει εμπορευματοποιηθεί για λόγους συναλλαγής». Ένα έργο του πωλείται 5.000 σε μια εποχή που θα πωλούνταν και 30.000 και 40.000 και 50.000 ακόμα, όπως μας λέει και σπεύδει να χαρακτηρίσει την τέχνη του «ωμή» και «σαρκαστική».
Nick Dryden: Η κουρούνα με τα λαμπερά μάτια «γραπώνει» μια χούφτα από χρήματα άνευ αξίας
Πόσο σημερινό, πόσο τραγικό αυτό που συμβολίζει το ξεχωριστό έργο του Nick Dryden.
Ο επιτυχημένος ελληνο-νεοζηλανδός γλύπτης έχει χρησιμοποιήσει ξανά το σύμβολο της δυσοίωνης κουρούνας για να περιγράψει αυτό που βιώνει η Ελλάδα στην περίοδο της κρίσης.
Ο δημιουργός συμμετέχει με τον «Τεχνοχώρο» και κάνει μια δυνατή διαμαρτυρία, παρουσιάζοντας μια μαύρη χάλκινη κουρούνα πάνω σε μια κλασσική μαρμάρινη κολώνα να «γραπώνει» μια χούφτα από λεφτά άνευ αξίας. Το αρπακτικό αυτό είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος «κατασπαράσσει» τα λεφτά, και τα τοποθετεί πάνω από τον πολιτισμό του, τα κάνει κυρίαρχο της ζωής του και αργότερα με μεγάλη του λύπη ανακαλύπτει πως τελικά δεν είχαν καμία απολύτως σημασία.
Σύμφωνα με τον κ. Dryden το αριστούργημά του είναι απότοκο μιας προσωπικής του εμπειρίας. Σε ηλικία 10 χρόνων είχε εξερευνήσει ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στην Κρήτη, το νησί στο οποίο είχε κατοικήσει για ένα χρονικό διάστημα και σε αυτό είχε ανακαλύψει μια τσάντα με εκατομμύρια. Ο ίδιος μοιράστηκε τα λεφτά με φίλους του, όμως αργότερα πληροφορήθηκε πως τα χρήματα που με τόση χαρά είχε βρει δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα «χάρτινο» ψέμα.
Art Athina
16 – 19 Μαϊου 2013
Κλειστό Π. Φαλήρου (Τάε Κβον Ντο)
Ακολουθεί περισσότερο φωτογραφικό υλικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου