Σε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με πρότυπο το σχέδιο Μπρέιντι (Brady) της Λατ. Αμερικής στα τέλη του '80, καλεί την Ευρώπη να προχωρήσει το γνωστό περιοδικό «Εκόνομιστ»...
Σε άρθρο στο τεύχος που κυκλοφόρησε χθες με τίτλο «Μαθήματα από τη Λατινική Αμερική», το «Εκόνομιστ» συγκρίνει την κρίση χρέους στην ευρωζώνη με αυτές της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του '80 και την Ελλάδα με την πτώχευση του Μεξικού και άλλων χωρών το 1982. «Η έκθεση των αμερικανικών μεγάλων τραπεζών στη Λατ. Αμερική ήταν τεράστια. Οι επίσημες παραγραφές χρεών θα είχαν προκαλέσει τη χρεοκοπία πολλών», γράφει χαρακτηριστικά, υπενθυμίζοντας το πρώτο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της Λατ. Αμερικής, το σχέδιο Μπέικερ (από το όνομα του τότε Αμερικανού υπουργού Οικονομικών), το οποίο προέβλεπε την προσωρινή επιμήκυνση της αποπληρωμής των λατινοαμερικανικών χρεών, «ανάλογο στο πνεύμα με αυτό που συζητείται για την Ελλάδα σήμερα».
Το σχέδιο Μπέικερ έδωσε περισσότερο χρόνο στις αμερικανικές τράπεζες να ανακάμψουν, αλλά οι οικονομίες της Λατ. Αμερικής βρέθηκαν με ένα νέο βουνό από χρέη που δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν, επισημαίνει το δημοσίευμα. Το 1989 δημιουργήθηκε ένα άλλο σχέδιο, θυμίζει, από το όνομα ενός άλλου υπουργού Οικονομικών, του Νίκολας Μπρέιντι, το οποίο πέτυχε την αναγκαία μείωση χρέους. «Αλλά η Λατ. Αμερική έχασε μια δεκαετία. Το 1992 το κατά κεφαλήν εισόδημα παρέμενε χαμηλότερο απ' ό,τι ήταν δέκα χρόνια πριν».
«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα σχέδιο Μπρέιντι, όχι ένα σαν αυτό του Μπέικερ. Μία τέτοιου είδους αναδιάρθρωση θα πλήξει ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες, ιδίως τις ελληνικές, οι οποίες θα χρειαστούν επιπλέον βοήθεια. Στο σύνολό του το πλήγμα στις τράπεζες της Ευρώπης είναι διαχειρίσιμο και είναι καλύτερα να τις σπρώξουμε στο να ενισχύσουν τα κεφάλαιά τους από το να προσποιούμαστε ότι το απλήρωτο χρέος παραμένει ακέραιο».
«Στην πραγματικότητα το χρέος της Ελλάδας πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον στο μισό. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα μενού από λύσεις για να το πετύχουν: μειώνοντας το οφειλόμενο κεφάλαιο, τα επιτόκια ή επιμηκύνοντας ριζικά την ωρίμανση (χρόνο αποπληρωμής). Θα μπορούσαν να ελαφρύνουν τους όρους με εγγυήσεις, όπως έγινε με τα ομόλογα Μπρέιντι... Τα επιτόκια στα νέα επίσημα δάνεια θα μπορούσαν επίσης να προσαρμοστούν στους ρυθμούς ανάπτυξης. Υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι να κάνεις την πτώχευση λιγότερο επώδυνη. Το να προσπαθείς να προσποιείσαι ότι δεν θα συμβεί, δεν είναι ένας από αυτούς», καταλήγει το «Εκόνομιστ».
Σε άλλο άρθρο του σχετικά με το ελληνικό χρέος, αναφερόμενο στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στις ελληνικές τράπεζες ενδεχόμενη αναδιάρθρωση, τονίζει: «Η δυσχερής θέση των εγχώριων τραπεζών μπορεί να αντιμετωπιστεί με αύξηση κεφαλαίου μέσω διεθνών funds, και τα ανοίγματα των ευρωπαϊκών τραπεζών μέσω ιδιωτικών εταιρειών συμμετοχής κεφαλαίων (private equity). Μία συντεταγμένη αναδιάρθρωση είναι νομικά εφικτή και οικονομικά αναγκαία. Αυτό που την εμποδίζει είναι η πολιτική δειλία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου