Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ... ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ! Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
«Περάστε, περάστε να δείτε τον κοριό, τέτοιο πράγμα δεν έχετε ξαναδεί, περάστε κύριοι περάστε…», φωνάζει ο πρωταγωνιστής πριν την έναρξη της παράστασης…
Οι θεατές ανυποψίαστοι κάθονται παθητικά στη θέση τους. Ωστόσο, αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσουν ξεπερνάει τη φαντασία τους, καθώς δεν πρόκειται για κάποιο παραμορφωμένο ον της φύσης, αλλά για την ίδια την κοινωνία, το αιμοβόρο αυτό ζώο, που «τρέφει» καθημερινά ο Έλληνας και που τώρα εκτίθεται χωρίς φόβο στο κοινό.
Ο Γεράσιμος Γεννατάς καυστικός, αιχμηρός, καταγγελτικός, δίνει ψυχή τε και σώματι στην απόδοση των σατυρικών και πρωτότυπων κειμένων, που έχει συνθέσει ο ίδιος με περίσσιο ζήλο, μαζί με τον Γιώργο Γαλίτη. Ο υπερταλαντούχος ηθοποιός παλεύει στην αρένα, που στήνεται νοερά στη θεατρική σκηνή. Η αρένα αυτή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Είναι η παλαίστρα στην οποία ο κάθε άνθρωπος αγωνίζεται καθημερινά να επιβιώσει και να αντιπαλέψει πολιτικούς, ιερείς, υψηλά ιστάμενους και άλλους εθνικούς… σωτήρες!
Ο κ. Γεννατάς υπό τη συνοδεία ζωντανής τετραμελούς ορχήστρας, δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας, που καθηλώνει, εξυψώνει, αλλά και… ραπίζει τον θεατή.
Το έργο «Πατριδογνωσία» ή «τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη» είναι μια ηχηρή διαμαρτυρία απέναντι στην ψευτιά, τη δειλία, την απατεωνιά, την καταδίκη σε έναν κόσμο ανάξιο, όπου οι καρχαρίες πλάθουν τις συνειδήσεις και τις ψυχές των μικρών ψαριών, κατά τέτοιον τρόπο ώστε ο θάνατος στο στόμα των μεγάλων να φαντάζει ιερό χρέος και σκοπός ζωής.
Ο σκηνοθέτης Θανάσης Χαλκιάς, δείχνει να έχει εκμεταλλευτεί σε μεγάλο βαθμό την ευλυγισία του Γεράσιμου Γεννατά και το ερμηνευτικό του ταλέντο, καθοδηγώντας τον να κινηθεί σε όλο το μήκος και πλάτος της σκηνής και να προβάλει στη σωστή δόση το στοιχείο του χιούμορ, της συγκίνησης και του υγιούς θράσους.
Η εφορία, τα μεγαλοπρεπή ΘΑ των πολιτικών, οι «ιερές» κομπίνες της εκκλησίας, ο νόμος του ισχυρού, είναι οι μεγάλοι εχθροί της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της τιμιότητας, της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας, οι οποίες κατέχουν τιμητική θέση στην παράσταση και υμνώνται μέσα από τα μεγαλόπνοα κείμενα του Θουκιδίδη, μέγα υμνητή της δημοκρατίας στον «Επιτάφιο του Περικλέους » , όπως και του Λειβαδίτη μέσα από το «άκρατο» πιστεύω του.
Τα σκηνικά, όπως και οι φωτισμοί, χαρακτηρίζονται από απλότητα και δένουν απόλυτα με το ύφος του έργου.
Ο Γιώργος Κομπογιάννης συνοδεύει άρτια τον ηθοποιό, παίζοντας στο πιάνο και τραγουδώντας μελοποιημένα ποιήματα των Μπρεχτ, Μαγιακόφσκι, Λασκαράτου, Έλιοτ, Σαχτούρη κ.α. Η ζωντανή ορχήστρα που συναποτελείται από τους Διονύση Βερβιτσιώτη στο βιολί, Κώστα Στάικο στα πνευστά & Έλλη Φιλίππου στο τσέλο ταλαντεύει τις ευαίσθητες χορδές των αισθήσεων του θεατή, τον αφυπνίζει και υπογραμμίζει το λόγο-φωτιά του Γεράσιμου Γεννατά.
Το μόνο ελάττωμα είναι η ανεπάρκεια των τριών τελευταίων μουσικών να συνοδεύσουν υποκριτικά τον ηθοποιό, ακόμα και με ένα απλό ζήτω, σε κάποια μικρά μεν αλλά δυνατά σημεία της παράστασης.
Συγκλονιστική είναι η σκηνή, στην οποία ο ήρωας κρατάει ένα ξυπνητήρι, το οποίο κουρδίζει μηχανικά. Μια συμβολική σκηνή, η οποία υποδηλώνει α) τη μετατροπή του ανθρώπου σε μηχανικό ον, κάτι που μας θυμίζει έντονα τη βιομηχανική εποχή, όπως παρουσιάζεται σε έργα του Τσάρλι Τσάπλιν, β) το χρόνο που τρέχει αμείλικτος και αδυσώπητος και γ) το ρολόι που ηχεί ασταμάτητα μέσα μας, υπενθυμίζοντάς μας ότι είναι ώρα για αλλαγή.
Στην παρέλαση του φαίνεσθαι για την 25η Μαρτίου, που πραγματοποιείται στους δρόμους της Αθήνας, παρελαύνουν οι μαθητές, μπροστά από την εξέδρα των επισήμων, στην παρέλαση όμως του είναι για την εθνική μας εορτή, που πραγματοποιείται στην «Πατριδογνωσία», παρελαύνουν οι άνεργοι, οι νοικοκυρές με τα άδεια καλάθια τους, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι με τις πενιχρές συντάξεις, μπροστά από την εξέδρα των απατεώνων.
Μια επιθεώρηση τόσο επίκαιρη και φλέγουσα οσάν το «καυτό» σίδερο που ακουμπάει το δέρμα και αφήνει τη σφραγίδα του. Μια παράσταση που σίγουρα θα αφήσει το σημάδι της πάνω στον Έλληνα θεατή, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να του γνωρίσει την πατρίδα του, να του θυμίσει πώς ήταν και πώς κατάντησε!
Ταυτότητα παράστασης
Ημ/νιες παραστάσεων: 26,27,28/3, & 3,4,10,11/4
Στον Χώρο Τέχνης Δια Δύο
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΙΤΗΣ
Επιλογή Κειμένων: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ,ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΗΣ
Σκηνοθεσία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ
Σύνθεση Τραγουδιών: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΗΣ
Σχεδιασμός Φωτισμών: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΜΜΑ
Βοηθός Σκηνοθέτη - Κατασκευές: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΑΚΙΡΗ
ΜΟΥΣΙΚΟΙ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΗΣ πιάνο, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΕΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ βιολί, ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΪΚΟΣ πνευστά & ΕΛΛΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ τσέλο.
Παίζει ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου