Πως θα ξεφύγουμε από τη μιζέρια

statesmen.gr

Παρακολουθώντας τη χθεσινή συζήτηση στη βουλή, κυρίως τις τοποθετήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, έπιασα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά τη «Κική και τη Κοκό», εκείνο των περασμένων δεκαετιών ανάλαφρο έως ελαφρό άσμα του οποίου ο στιχουργός άφηνε με την απορία το κοινό. Θα διάλεγε την Κική που αγαπούσε ή την Κοκό που του άρεσε...

Ο διλημματικός χαρακτήρας του άσματος άρεσε ίσως γιατί η αναποφασιστικότητα του στιχουργού βόλευε το κοινό της εποχής, αφού όλοι, ο στιχουργός η Κική η Κοκό αλλά και το κοινό, έμεναν με την ικανοποίηση ότι σ’ αυτή τη ζωή όλοι μπορούν να τα έχουν όλα και χωρίς τύψεις.

Τώρα θα αναρωτηθείτε τι συνδέει τη μακροπρόθεσμη φήμη που συνοδεύει το τραγούδι, με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα επί του οποίου ερίζουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ακριβώς δεν ξέρει κανείς και έχω την αίσθηση ότι ούτε καν την υποψιάζονται κι αυτοί που θα ψηφίσουν το απόγευμα- αρνητικά ή θετικά- το μεσοπρόθεσμο. Και εν μέρει έχουν δίκιο ή κατά κάποιο τρόπο «αγαπούν» τη Κική-κυβέρνηση αλλά τους «αρέσει» και η Κοκό-αντιπολίτευση.

Επιχειρώντας να ερμηνεύσω αυτό που αισθάνεται η συντριπτική πλειονότητα των σκεπτόμενων συμπολιτών μας, θα προχωρήσω σε μια ίσως αυθαίρετη εκτίμηση αλλά πάντως πολύ κοντά σ’ αυτό που αισθάνθηκα ακούγοντας τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Συμφωνώ και με τους δύο και διαισθάνομαι ότι συμφωνούν και οι δύο. Και οι δύο έχουν δίκιο και είναι καιρός, αντί να το αναζητούν στη «Κική και στη Κοκό», να δουλέψουν μαζί, να δουλέψουμε μαζί, για να ξεφύγουμε από τη σημερινή μιζέρια.

Είναι προφανές ότι το μνημόνιο απέτυχε, η τρόικα συνέβαλε τα μέγιστα στην αποτυχία και μαζί της η κυβέρνηση, όχι μόνο γιατί δεν διαπραγματεύτηκε τους όρους του, αλλά και γιατί δεν μπόρεσε να το εφαρμόσει ώστε να μη φθάσουμε στο επώδυνο μεσοπρόθεσμο. Όλα αυτά όμως έγιναν και το ζητούμενο είναι τώρα τι κάνουμε. Δυστυχώς κάνουμε ό, τι δεν έπρεπε να κάνουμε και δεν κάνουμε αυτό που απαιτούν η κρισιμότητα των στιγμών.

Η Ελλάδα χρειάζεται τη συνέργια όλων για να προχωρήσει και κυρίως τη πολιτική βούληση για να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Εθνικής Ανασυγκρότησης. Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας είτε τώρα είτε μετά από εκλογές, αλλά πάντως μια κυβέρνηση αυξημένου κύρους και δύναμης θα επαναδιαπραγματευθεί με τους δανειστές μας ανοίγοντας το δρόμο της ανάπτυξης. Ωραία είναι τα… τραγουδάκια αλλά είναι καιρός να σοβαρευθούμε.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ