«Η κατάσταση αντί να βελτιώνεται επιδεινώνεται, τουλάχιστον όσον αφορά τη λειτουργία των υπηρεσιών αποκόµισης εσόδων όπως οι εφορίες και τα τελωνεία», αυτό φαίνεται ότι ψέλλισαν οι τροϊκανοί...μετά τον τελευταίο τους έλεγχο, που θύμισε μελέτη αστροφυσικής για το φαινόμενο της... μαύρης τρύπας.
Τουλάχιστον, στο διάστημα οι μαύρες τρύπες είναι... απορροφητικές, ενώ οι δικές μας ξερνούν χρέος και δεν καλύπτονται με τίποτα!
Σύμφωνα με δημοσίευση στον Τύπο, η τρόικα εκτιμά ότι είναι αδύνατον να καλυφθεί η µαύρη τρύπα, που αναµένεται στα τέλη του εξαµήνου να φτάσει τα 4,8 - 5,8 δισ. ευρώ, ενώ διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει λογική στη λειτουργία των εφοριών:
- Το κράτος δεν επιστρέφει τον ΦΠΑ στους πολίτες όταν πρέπει και οι αρµόδιοι των εφοριών απαντούν αφοπλιστικά στους κοινοτικούς ελεγκτές, «µα θα έπρεπε να χαίρεστε αφού συγκεντρώνουµε χρήµατα», µολονότι γνωρίζουν ότι ουσιαστικά αυτά τα χρήµατα ανήκουν σε άλλον και κάποια στιγµή δεν θα εγγράφονται στα έσοδα.
- Οι εφορίες σπεύδουν να εισπράξουν από κάποιους πολίτες νωρίτερα και από άλλους δεν εισπράττουν ποτέ, ανάλογα µε τις γνωριµίες που διαθέτει ο καθένας ή άλλους τρόπους πρόσβασης, χωρίς να αποκλείεται και ο χρηµατισµός (και τους φαίνεται απίστευτο αυτό;).
- Στα τελωνεία η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ, µε τους υπαλλήλους να αγνοούν όχι µόνο τους κοινοτικούς ελεγκτές αλλά και τους εθνικούς. Το ότι διαπιστώθηκε να έχουν χαθεί από τα έγγραφα νταλίκες, σχολιάστηκε από τους υπαλλήλους µε τη φράση: «Και τι έγινε;».
∆ιευθυντής τελωνείου διαπιστώθηκε να έχει καταθέσει στον λογαριασµό του, στη διάρκεια ενός και µόνου έτους, 2 εκατ. ευρώ και οι συνάδελφοί του συνοµολόγησαν πως αυτός είναι ο κανόνας γι’ αυτή τη θέση (ξέρετε πόσο κόπιασε για να πιάσει τη θέση; ε, τώρα θα κάνει απόσβεση!).
- Η αδιαφορία των αρµόδιων δηµοσίων υπαλλήλων έχει φθάσει σε όρια απίστευτα, προβάλλοντας το επιχείρηµα ότι «εφόσον δεν µας πληρώνουν δεν έχουµε λόγο να δουλεύουµε» (γιατί, μήπως όταν μας πλήρωναν δουλέυαμε;).
- Η µείωση των δαπανών στον δηµόσιο τοµέα έχει περιοριστεί στο µισθολογικό µέρος, αλλά δεν έχει επεκταθεί σε περιορισµό εξόδων άλλου τύπου. Για παράδειγµα, ακόµη και κατώτατοι υπάλληλοι έχουν ευρύχωρα γραφεία, τα οποία δεν συναντώνται σε καµιά ευρωπαϊκή χώρα. Το συµπέρασµα είναι ότι δεν υπάρχει εκλογίκευση µεταξύ του κόστους και των υπηρεσιών που παρέχονται.
- Οι τοπικές µικρές κοινωνίες εξακολουθούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους εις βάρος του γενικού συµφέροντος, κάτι που προκαλεί τραγελαφικά φαινόµενα όπως η λειτουργία στρατοπέδων σε περιοχές όπως η Άρτα ή το Μεσολόγγι, όπου δεν δικαιολογούνται.
- Οι υπερτιµολογήσεις εξακολουθούν να είναι κανόνας για κάθε έργο. Π.χ., ένας δρόµος µε λακκούβες στοιχίζει τέσσερις φορές περισσότερο για να διορθωθεί στην Ελλάδα από όσο στις Βρυξέλλες (εμ, πως θα πάρουν προμήθεια οι εργολάβοι;).
- ∆ιαπιστώνεται ότι η διαφθορά είναι εκτεταµένη στον δηµόσιο τοµέα, αλλά έχει επεκταθεί και στον ιδιωτικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα ο ιδιωτικός τοµέας να µην επιθυµεί τη διόρθωση των πραγµάτων προς όφελός του ούτε να επιθυµεί να αναλάβει ρόλο στην οικοδόµηση ανάπτυξης για τη χώρα.
- Με αυτά δεδοµένα και τη µαύρη τρύπα των εσόδων να µεγαλώνει διαρκώς, ενδεχοµένως µοναδική λύση θα ήταν η συρρίκνωσητων δαπανών µέσω συνταγών-σοκ. Για παράδειγµα, να υποχρεωθούν τα νοσοκοµεία, αφενός, να καταρτίζουν προϋπολογισµούς, αφετέρου, να λειτουργήσουν µε το 50% των χρηµάτων που τους αναλογούν µέχρι τώρα, διαφορετικά να κλείσουν. Αντιστοίχως, να κλείσουν τα δύο τρίτα των υπηρεσιών των ΟΤΑ, οι οποίες ούτως ή άλλως είναι υπερκοστολογηµένες. Και αυτά όµως είναι µέτρα µε πολιτικό κόστος, για τα οποία πλέον στις Βρυξέλλες έχουν µεγάλες επιφυλάξεις, αν πρόκειται κάποιος να αναλάβει την ευθύνη της εφαρµογής τους.
Σύμφωνα με δημοσίευση στον Τύπο, η τρόικα εκτιμά ότι είναι αδύνατον να καλυφθεί η µαύρη τρύπα, που αναµένεται στα τέλη του εξαµήνου να φτάσει τα 4,8 - 5,8 δισ. ευρώ, ενώ διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει λογική στη λειτουργία των εφοριών:
- Το κράτος δεν επιστρέφει τον ΦΠΑ στους πολίτες όταν πρέπει και οι αρµόδιοι των εφοριών απαντούν αφοπλιστικά στους κοινοτικούς ελεγκτές, «µα θα έπρεπε να χαίρεστε αφού συγκεντρώνουµε χρήµατα», µολονότι γνωρίζουν ότι ουσιαστικά αυτά τα χρήµατα ανήκουν σε άλλον και κάποια στιγµή δεν θα εγγράφονται στα έσοδα.
- Οι εφορίες σπεύδουν να εισπράξουν από κάποιους πολίτες νωρίτερα και από άλλους δεν εισπράττουν ποτέ, ανάλογα µε τις γνωριµίες που διαθέτει ο καθένας ή άλλους τρόπους πρόσβασης, χωρίς να αποκλείεται και ο χρηµατισµός (και τους φαίνεται απίστευτο αυτό;).
- Στα τελωνεία η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ, µε τους υπαλλήλους να αγνοούν όχι µόνο τους κοινοτικούς ελεγκτές αλλά και τους εθνικούς. Το ότι διαπιστώθηκε να έχουν χαθεί από τα έγγραφα νταλίκες, σχολιάστηκε από τους υπαλλήλους µε τη φράση: «Και τι έγινε;».
∆ιευθυντής τελωνείου διαπιστώθηκε να έχει καταθέσει στον λογαριασµό του, στη διάρκεια ενός και µόνου έτους, 2 εκατ. ευρώ και οι συνάδελφοί του συνοµολόγησαν πως αυτός είναι ο κανόνας γι’ αυτή τη θέση (ξέρετε πόσο κόπιασε για να πιάσει τη θέση; ε, τώρα θα κάνει απόσβεση!).
- Η αδιαφορία των αρµόδιων δηµοσίων υπαλλήλων έχει φθάσει σε όρια απίστευτα, προβάλλοντας το επιχείρηµα ότι «εφόσον δεν µας πληρώνουν δεν έχουµε λόγο να δουλεύουµε» (γιατί, μήπως όταν μας πλήρωναν δουλέυαμε;).
- Η µείωση των δαπανών στον δηµόσιο τοµέα έχει περιοριστεί στο µισθολογικό µέρος, αλλά δεν έχει επεκταθεί σε περιορισµό εξόδων άλλου τύπου. Για παράδειγµα, ακόµη και κατώτατοι υπάλληλοι έχουν ευρύχωρα γραφεία, τα οποία δεν συναντώνται σε καµιά ευρωπαϊκή χώρα. Το συµπέρασµα είναι ότι δεν υπάρχει εκλογίκευση µεταξύ του κόστους και των υπηρεσιών που παρέχονται.
- Οι τοπικές µικρές κοινωνίες εξακολουθούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους εις βάρος του γενικού συµφέροντος, κάτι που προκαλεί τραγελαφικά φαινόµενα όπως η λειτουργία στρατοπέδων σε περιοχές όπως η Άρτα ή το Μεσολόγγι, όπου δεν δικαιολογούνται.
- Οι υπερτιµολογήσεις εξακολουθούν να είναι κανόνας για κάθε έργο. Π.χ., ένας δρόµος µε λακκούβες στοιχίζει τέσσερις φορές περισσότερο για να διορθωθεί στην Ελλάδα από όσο στις Βρυξέλλες (εμ, πως θα πάρουν προμήθεια οι εργολάβοι;).
- ∆ιαπιστώνεται ότι η διαφθορά είναι εκτεταµένη στον δηµόσιο τοµέα, αλλά έχει επεκταθεί και στον ιδιωτικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα ο ιδιωτικός τοµέας να µην επιθυµεί τη διόρθωση των πραγµάτων προς όφελός του ούτε να επιθυµεί να αναλάβει ρόλο στην οικοδόµηση ανάπτυξης για τη χώρα.
- Με αυτά δεδοµένα και τη µαύρη τρύπα των εσόδων να µεγαλώνει διαρκώς, ενδεχοµένως µοναδική λύση θα ήταν η συρρίκνωσητων δαπανών µέσω συνταγών-σοκ. Για παράδειγµα, να υποχρεωθούν τα νοσοκοµεία, αφενός, να καταρτίζουν προϋπολογισµούς, αφετέρου, να λειτουργήσουν µε το 50% των χρηµάτων που τους αναλογούν µέχρι τώρα, διαφορετικά να κλείσουν. Αντιστοίχως, να κλείσουν τα δύο τρίτα των υπηρεσιών των ΟΤΑ, οι οποίες ούτως ή άλλως είναι υπερκοστολογηµένες. Και αυτά όµως είναι µέτρα µε πολιτικό κόστος, για τα οποία πλέον στις Βρυξέλλες έχουν µεγάλες επιφυλάξεις, αν πρόκειται κάποιος να αναλάβει την ευθύνη της εφαρµογής τους.
- Και καλά, δεν το ξέρανε κι αυτοί που ερχόντουσαν; μάλλον νόμιζαν ότι είμαστε καλά και υπάκουα παιδιά... θα μάθουν που θα πάει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου