Ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι η μείωση του χρόνου εργασίας και των αποδοχών αποτελεί μονομερή βλαπτική για τον υπάλληλο μεταβολή, που μπορεί να αμυνθεί είτε θεωρώντας ότι ο εργοδότης προχώρησε σε άτακτη καταγγελία της εργασιακής σχέσης απαιτώντας τη νόμιμη αποζημίωση απόλυσης, είτε αξιώνοντας να εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται οι συμβατικοί όροι εργασίας. Αν δε ο εργοδότης αποκρούσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες με βάση το συμφωνημένο καθεστώς, τότε ο εργαζόμενος δικαιούται να αξιώσει την καταβολή των πλήρων αποδοχών, αφού υπάρχει υπερημερία από πλευράς εργοδότη.
Κατά τον ΑΠ αποτελεί βλαπτική μεταβολή και η άρνηση του εργοδότη να συνεχισθεί η πρόσθετη εργασία που είχε συμφωνήσει με τον εργαζόμενο και η οποία παρεχόταν επί σειράν ετών, σταθερά, τακτικά και μόνιμα. Μάλιστα το ανώτατο δικαστήριο επισημαίνει ότι βλαπτική μεταβολή υπάρχει όχι μόνο όταν προκαλείται υλική ζημιά στον εργαζόμενο, αλλά και όταν υφίσταται ηθική ζημιά, καθώς από τη γενική υποχρέωση πρόνοιας πηγάζει και η υποχρέωση του εργοδότη να σέβεται την προσωπικότητα του μισθωτού.
Στην αρεοπαγιτική απόφαση τονίζεται ότι ο μισθωτός υφίσταται ηθική ζημιά από τυχόν βάναυση ή προσβλητική για την προσωπικότητά του συμπεριφορά από την πλευρά του εργοδότη, έστω και αν η συμπεριφορά αυτή δεν πηγάζει από κάποια δόλια προαίρεση του εργοδότη να προκαλέσει βλαπτική μεταβολή ή να εξαναγκάσει τον εργαζόμενο να αποχωρήσει από την υπηρεσία του.
Η υπόθεση
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, καθηγητής σε ιδιωτικό σχολείο ανέλαβε το 2002 διδασκαλία 12 ωρών σε γυμνάσιο, αναπληρώνοντας για 7 ώρες διευθυντικό στέλεχος του σχολείου που λόγω των αυξημένων διδακτικών καθηκόντων του υποχρεωνόταν να διανέμει τις ώρες του σε άλλους εκπαιδευτικούς. Το καθεστώς αυτό συνεχίστηκε τα επόμενα δύο χρόνια με νέα διοριστήρια, που αύξαναν τις ώρες διδασκαλίας και αναπλήρωσης του διευθυντικού στελέχους. Ωστόσο, ενώ ήταν σε ισχύ η παράταση διορισμού για το σχολικό έτος 2005-06, ανακοινώθηκε στον καθηγητή ότι οι ώρες εργασίας του μειώνονται σε μόλις 4 (από 20 συνολικά, με 8 ώρες αναπλήρωσης του διευθυντικού στελέχους), με αποτέλεσμα τη διαμαρτυρία του και την υποβολή τελικά εξωδίκου για την επαναφορά των πραγμάτων στην αρχική κατάσταση.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, καθηγητής σε ιδιωτικό σχολείο ανέλαβε το 2002 διδασκαλία 12 ωρών σε γυμνάσιο, αναπληρώνοντας για 7 ώρες διευθυντικό στέλεχος του σχολείου που λόγω των αυξημένων διδακτικών καθηκόντων του υποχρεωνόταν να διανέμει τις ώρες του σε άλλους εκπαιδευτικούς. Το καθεστώς αυτό συνεχίστηκε τα επόμενα δύο χρόνια με νέα διοριστήρια, που αύξαναν τις ώρες διδασκαλίας και αναπλήρωσης του διευθυντικού στελέχους. Ωστόσο, ενώ ήταν σε ισχύ η παράταση διορισμού για το σχολικό έτος 2005-06, ανακοινώθηκε στον καθηγητή ότι οι ώρες εργασίας του μειώνονται σε μόλις 4 (από 20 συνολικά, με 8 ώρες αναπλήρωσης του διευθυντικού στελέχους), με αποτέλεσμα τη διαμαρτυρία του και την υποβολή τελικά εξωδίκου για την επαναφορά των πραγμάτων στην αρχική κατάσταση.
Το σχολείο επέμεινε και ο καθηγητής προσέφυγε στη δικαιοσύνη. Το εφετείο δέχθηκε ότι η συμπεριφορά του εργοδότη ξεπερνά τα όρια της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, δεν αποτελεί επιτρεπτή άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη αλλά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, με συνέπεια να δικαιούται ο εργαζόμενος τη διαφορά αποδοχών για 20 ώρες διδασκαλίας. Επιδικάστηκε έτσι αποζημίωση 20.000 ευρώ και χρηματική ικανοποίηση 1.500 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης, καθώς με τη μείωση των ωρών ο καθηγητής υπέστη προσβολή της προσωπικότητάς του γιατί υποβαθμίστηκε ως άνθρωπος και εκπαιδευτικός στον υπηρεσιακό του περίγυρο.
Το σκεπτικό
Ο ισχυρισμός του σχολείου ότι η μείωση των ωρών του ήταν αναγκαστική γιατί υπήρξε μειωμένη προσέλευση μαθητών και έπρεπε να μειωθούν και τα τμήματα αποκρούστηκε από το δικαστήριο, αφού κρίθηκε ότι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί τότε η πρόσληψη και άλλου καθηγητή του ίδιου μαθήματος, τη στιγμή μάλιστα που η αναπλήρωση των ωρών διδασκαλίας πρέπει να γίνεται από τον αρχαιότερο.
Ο ισχυρισμός του σχολείου ότι η μείωση των ωρών του ήταν αναγκαστική γιατί υπήρξε μειωμένη προσέλευση μαθητών και έπρεπε να μειωθούν και τα τμήματα αποκρούστηκε από το δικαστήριο, αφού κρίθηκε ότι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί τότε η πρόσληψη και άλλου καθηγητή του ίδιου μαθήματος, τη στιγμή μάλιστα που η αναπλήρωση των ωρών διδασκαλίας πρέπει να γίνεται από τον αρχαιότερο.
Ο ΑΠ αναίρεσε πάντως την εφετειακή απόφαση ως προς ένα σκέλος της για να κριθεί ποιος ακριβώς ήταν ο συμφωνημένος αριθμός ωρών διδασκαλίας και αναπλήρωσης, ώστε να προσδιοριστεί ακριβώς το μέγεθος της βλαπτικής μεταβολής και του ύψους της αποζημίωσης, ενώ σε βάρος του υπευθύνου του σχολείου κινήθηκε πειθαρχική διαδικασία για κυρώσεις.
ΑΛ. ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου