(εφημ. ΤΑ ΝΕΑ)
ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΑ γύρω µας βρωµάν και ζέχνουν, η Καθαρά Δευτέρα δεν µπορεί πλέον να σταθεί στο ύψος της. Πρέπει να κάνουµε εµείς ό,τι περνάει απ’ το χέρι µας. Να την καθαρίσουµε. Να την στουµπώσουµε στο πλυντήριο, να βάλουµε το πρόγραµµα για δύσκολους λεκέδες. Να την περάσουµε κι ένα χέρι χλωρίνη. Και µετά τη βουτάµε και στη σκάφη.
Διότι τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη! Μέσα στο ...θολό τοπίο, τι να σου κάνει κι αυτή η καψερή η Δευτέρα; Τον λαιµό της να κόψει, Καθαρά δεν γίνεται... Κι απ’ την άλλη, τι να... κάνεις; Να τη µετονοµάσεις σε «Δευτέρα γκρι σουρί»;
Βγήκαν εν εξάλλω όλες οι παρουσιάστριες... Διότι είπε ο µετεωρολόγος ότι θα υπάρξει µεγάλη επιδείνωση του καιρού. (Απλήρωτος είναι κι αυτός όπως το σύµπαν στην ελληνική τηλεόραση. Και τη βλέπεις τη χαρά στο µάτι. Την αγγίζεις σχεδόν την ηδονή του όταν σου αναγγέλλει ότι ο καιρός θα είναι χάλια. Βγάζει το άχτι του ο άνθρωπος!).
ΚΙ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ που παρουσιάζουν εκποµπές (και θεωρούν ότι η συµβολή τους στην οικονοµία αναλώνεται στα 5 χιλιοστά ύφασµα της φούστας) θρηνούν και οδύρονται:
– Αχ, ο καιρός χαλάει και δεν θα πάει ο κόσµος τριήµερο! Τι λες, ξανθιά µου βιοπαλαίστρια; Τι λες δίµετρο UFO µου; Από ποιον πλανήτη σε διακτινίσανε; Να ‘ρθουµε στο δικό σου ηλιακό σύστηµα να απλώσουµε όλες µαζί οι ξανθιές µπουγάδα; Πιστεύεις ότι ο Ελληνας δεν θα πάει τριήµερο γιατί χάλασε ο καιρός; Οτι είχε κάβα τα χιλιάρικα της εκδροµής και τώρα δεν ξέρει τι να τα κάνει; Μιλάµε για τον ίδιο Ελληνα; Μιλάµε για το ίδιο τριήµερο; Μιλάµε για την ίδια Καθαρά Δευτέρα; Ή εσείς στον πλανήτη Αρη δεν έχετε Σαρακοστή;
Ο Ελληνας, µικρή εκκολαπτόµενη Μενεγάκη, έχει κόψει το τσιγάρο γιατί δεν έχει φράγκο να βάλει βενζίνα στον αναπτήρα!
Και θα βάλει στο αµάξι; Του ξεχυλάνε, νοµίζεις, τα οκτάνια απ’ την κωλότσεπη; Εχει κάνει την κράτηση σε 5άστερο στον Αγιο Μαυρίκιο και του χάλασε ο καιρός τα σχέδια. Ασχετο: Ο Αγιος Μαυρίκιος τι είναι; Ο πολιούχος του φοινικόδεντρου;
Είδα και το αριστούργηµα: «100 τρόποι να µαγειρέψετε σολοµό»! Καλά, δεν υπάρχει αυτό! Οτι έχουµε 100 σολοµούς εµείς τώρα, αλλά δεν ξέρουµε τον τρόπο. Αυτό είναι ο καηµός του Νεοέλληνα στην παρούσα φάση. Μην πεταχτεί ο σολοµός Σκωτίας που στοιβάζεται στα ράφια του ψυγείου του. Και πόσες γάτες να ταΐσεις πια; Γκώσανε τα ζωντανά, πρωί µεσηµέρι βράδυ σολοµό!
Επίσης όλοι ταλανίζονται από το ακανθώδες ερώτηµα: Ο σολοµός, ως γεύση, δένει µε την αστακοµαναρονάδα; Ή τζάµπα χορεύουν τόσοι αστακοί ταραντέλα πάνω στη φορµάικα; Κι αν όλα αυτά τα συνδυάσεις µε γαρίδες, καραβίδες, µύδια, στρείδια, κυδώνια, χτένια, βούρτσες κι οδοντόπαστες, θα «ακουστεί» η γεύση του φινόκιο ή θα πάει άκλαυτο; Να, αυτά είναι βάσανα, αυτοί είναι προβληµατισµοί...
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΙΑ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ, κανένας δεν χορεύει... Και κανένας δεν διαφηµίζεται, µη σου πω! Πάνε οι εποχές που τα άπειρα spots µας έκαναν το νευρικό µας σύστηµα δαντέλα. Δεν υπάρχει χρήµα; Δεν υπάρχει καταναλωτής. Δεν υπάρχει καταναλωτής; Δεν υπάρχει διαφήµιση. Τόσο απλά τα πράγµατα!
Θα µου πεις «πού κολλάει αυτό;». Μια χαρά κολλάει. Γιατί αυτές τις µέρες τα µόνα σποτάκια ήταν µε κάτι κατεψυγµένα χταπόδια, κάτι άθλια καλαµαράκια, κάτι µανιοκαταθλιπτικές σουπιές! Τα ξεπαγώνεις, τα βγάζεις από το πλαστικούλι, τα απλώνεις στην πιατέλα, ρίχνεις και λίγο µαϊντανό στη γύρα (ότι και καλά είναι σπιτικά τώρα αυτά, της γιαγιάς η συνταγή) τα σερβίρεις, µπουκώνεις και τα παιδιά µε λαγάνα και κλασικά, δίνεις το σολοµό στην ψιψίνα!
ΚΑΛΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ! Και µην τρελαίνεστε πια πόσο ροζ θα σας βγει η ταραµοσαλάτα! Την Μπάρµπι καλέσατε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου