Το Δημόσιο χρεοκοπημένο. Το είπαμε αυτό. Ο ιδιωτικός τομέας προβληματικός, συρρικνωμένος, αλλά μέχρι στιγμής, να χτυπήσω ξύλο, γερός. Λάθος αυτό. Παραπλανητικό και βολικό. Μια από τις γλάστρες με βαμμένα κατάξανθα μαλλιά πόσα εισέπραττε από το τάδε κανάλι; Πενήντα, εξήντα, εβδομήντα χιλιάρικα μηνιαίως; Κάτι τέτοιο. Από πού τα έβρισκε...
και τα έδινε ο καναλάρχης; Από την τσέπη του; Καθόλου. Από τραπεζικά δανεικά. Και τώρα; Τώρα δεν επιστρέφει τα δανεικά. Και φυσικά δεν είναι ο μόνος. Εκατοντάδες μεγαλοεπιχειρήσεις, με δάνεια που φτάνουν μέχρι τ' αφτιά, δεν έχουν και δεν πληρώνουν. Σε κανονικές συνθήκες οι τράπεζες θα μπαίνανε στις εγκαταστάσεις του, θα σηκώνανε ακόμα και τα χαρτιά τουαλέτας και θα φεύγανε. Τώρα τίποτα απ' όλα αυτά. Γιατί αν χρεοκοπήσουν θα συμπαρασύρουν και τις τράπεζες στον όλεθρο.
Και αν οι τράπεζες κατεβάσουν ρολά, τότε adios muchatchos, παιδιά. Και να 'ταν μόνο αυτά. Μαζί με τις τράπεζες και άλλες πολλές εταιρείες θα έβαζαν λουκέτο από τη μαζική πτώχευση των προβληματικών επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα. Ας πούμε, οι διαφημιστικές, από το λουκέτο των καναλιών. Επομένως πλασματική η εικόνα ότι μόνο ο δημόσιος τομέας είναι το απόλυτο βαρίδι της ελληνικής οικονομίας. Το ίδιο παραπλανητική η εικόνα ότι για όλα φταίνε μόνο οι «κοπρίτες» του Δημοσίου και τα λαμόγια των συντεχνιών και των συνδικαλιστών. Και παραπλανητική εικόνα πως έτσι και κουμαντάρουμε τα ελλείμματα και πριονίσουμε τον μισθό του μονιμά θα λυθούν, ως διά μαγείας, όλα τα προβλήματα τα καυτά. Η φούσκα αφορά το σύνολο του κορβανά. Μια φούσκα που αποτυπώνεται στην πασίγνωστη ρήση «Ελλάδα, χώρα φτωχή πλουσίων κατοίκων».
Γιατί, αγαπητέ μου, εσένα το λέω που στα κρυφά τα πας μια χαρά, το δυσθεώρητο χρέος της χώρας είναι τοποθετημένο και σαν γύφτικο σκεπάρνι κορδωμένο σε βίλες, πισίνες, κότερα, οικόπεδα, θυρίδες, ράβδους χρυσού, καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες και σε άλλα πολλά. Η χώρα «πεθαίνει», αλλά η ελίτ περνάει μπέικα σαν πασάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου