Εκρηκτικό µείγµα

Διαβάστε παρακάτω το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη, που προκάλεσε και την ειρωνεία του Νίκου Χατζηνικολάου, που σας λέγαμε σε προηγούμενη αναρτησή μας...

 Γράφει λοιπόν ο Γιάννης Πρετεντέρης σήμερα στα ΝΕΑ

ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ στην «καφρίλα του σαββατόβραδου» – νοµίζω ότι είναι ανάξια σχολιασµού ή οιασδήποτε συζήτησης... Θα σταθώ, όµως, σε δύο σηµεία ιδιαιτέρως εντυπωσιακά:

ΠΡΩΤΟΝ, πέρασαν τρία εικοσιτετράωρα και καµία κυβερνητική Αρχή δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της. ΥφυπουργείοΑθλητισµού, Γενική Γραµµατεία, υπουργείο ∆ικαιοσύνης, κανείς. Ακόµη και...
ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας ευαισθητοποιήθηκε µπροστά στις φρικαλεότητες, αλλά οι κυβερνητικοί αρµόδιοι ανακοίνωσαντην πρόθεσή τους να λάβουν αυστηρά µέτρα... από το επόµενο αθλητικό νοµοσχέδιο! Εως τότε, ξύλο ελευθέρως.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, πέρασαν τρία εικοσιτετράωρα και η κυβέρνηση σφυρίζει κλέφτικα ακόµη και γιατη δηµόσια τηλεόραση, η οποίαστη συγκεκριµένη περίπτωση διέσυρε τον χαρακτήρα και την αποστολή της. Ούτε µία παραίτηση ούτε µία αποποµπή ούτε µία επίπληξη, έστω, για τα µάτια του κόσµου.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ της κυβέρνησης δήλωσε χθες ότι η κυβέρνηση έχει πρόβληµα συντονισµού. Νατο δεχθώ. Για να τολέει, κάτι θα ξέρει. Θα προσέθετα όµως ότι µάλλον έχει και σοβαρότατο πρόβληµα ανακλαστικών: η τρόικα, ας πούµε,έδωσε συνέντευξη στις τρεις το µεσηµέρι καιοι δικοί µας αντέδρασανµιάµιση ώρα µετά τα µεσάνυχτα!

ΑΚΟΥΩ τη δικαιολογία ότι δεν θέλουν να αντιδρούν εν θερµώ, λογικό. Οπως όµως δείχνουν ταπεριστατικά του Σαββατοκύριακου, δεν αντιδρούν ούτε εν ψυχρώ.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ακριβώς είναι το ζήτηµα. ∆ιότι δεν υπάρχει αµφιβολία ότι η χώρα έχει οικονοµικό πρόβληµα – πρόβληµα αυταπόδεικτο... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ επίσης αµφιβολία ότι η χώρα αντιµετωπίζει και σοβαρό κοινωνικό πρόβληµα – είτε αυτό που την οδήγησεστη χρεοκοπία είτε αυτό που προκύπτει από τη συνταγή του Μνηµονίου.

ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ όµως ότι περισσότερο και από το οικονοµικό, περισσότερο και από το κοινωνικό, η χώρα αντιµετωπίζει σοβαρότατο πρόβληµα διαχείρισης. Τα πράγµατα συµβαίνουνκαι εξελίσσονται λες και δεν υπάρχει δηµόσια Αρχή.

ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ επίσης ότι ησυνύπαρξη αυτών τωντριών προβληµάτων είναι µείγµαεκρηκτικό. ∆ιότι ότανσε µια περίοδο οικονοµικών προβληµάτων και κοινωνικών εντάσεων δηµιουργείται επιπροσθέτως η εντύπωση ότι κανείς δεν διευθύνει το µαγαζί, τα πράγµατα παίρνουν επικίνδυνη τροπή.

ΚΑΝΟΝΙΚΑ, σε κάθε φυσιολογική χώρα, µια κυβέρνηση θα προβληµατιζόταν σοβαρά αναυξάνονταν (όπως αυξάνονταισήµερα στη χώρα µας...) τα κρούσµαταβίας, ανοµίας, αυτοδικίας και κοινωνικού αυτοµατισµού. Θα προβληµατιζόταν όχι για λόγους ευνοµίας ή ευταξίας, αλλά επειδή ηκλιµάκωση αυτής της κατάστασης διαλύει τον κοινωνικό ιστό και οδηγεί σε ουσιαστική αδυναµία διακυβέρνησης. Πώς να κυβερνηθεί µια χώρα, όπου οι µισοί πλακώνονται στους δρόµους και οι άλλοι µισοί στα γήπεδα;

ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ µπορεί να ζήσεικαλύτερα ή χειρότερα.Το βέβαιο όµως είναι ότι καµία χώρα δεν µπορεί να επιζήσει ακυβέρνητη.