(αναδημοσίευση από το PROTAGON)
Κάθε φορά που ένας πρωθυπουργός κάνει ανασχηματισμό ή ένας αρχηγός ανακοινώνει την «σκιώδη κυβέρνησή» του, είναι μια ευκαιρία να αναλογισθείς πόσο στημένο είναι το πολιτικό παιγνίδι. Η τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ – όπου μόνο η Μπατζελή δεν βρήκε καρέκλα – ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Άνθρωποι που απέτυχαν σε κρίσιμους τομείς άλλαξαν απλώς υπουργείο λες και αυτό θα σήμαινε ότι θα άλλαζαν και μυαλά. Το βατερλό βέβαια συνεχίσθηκε. Και τώρα ήρθε η σειρά του Σαμαρά να μας εντυπωσιάσει αρνητικά.
Το σκιώδες υπουργικό του σχήμα είχε θέση για όλους. Και κυρίως για όλους αυτούς που είχαν πιεί έστω και ένα καφέ στο παρελθόν με την Ντόρα Μπακογιάννη. Ο Σαμαράς ζει με τον φόβο ότι ένα πρωί θα ξυπνήσει και...
η κόρη του Μητσοτάκη θα του έχει πάρει τους μισούς βουλευτές. Δίνει λοιπόν καρέκλες σε όσους φοβάται ότι θα την «κάνουν». Τόσο απλά. Μέχρι που κάποιοι το έχουν βρει ως κόλπο. Βάζουν τους συγγενείς τους στην εκλογική περιφέρεια να φωνάζουν υπέρ της Ντόρας, παρουσιάζονται ως πιεζόμενοι και κερδίζουν έτσι ένα «υπουργείο». Θα μου πείτε; Τι μας νοιάζει ποιοι είναι αναπληρωτές τομεάρχες της ΝΔ ή ποιοι είναι οι γραμματείς των διαφόρων επιτροπών του κάθε κόμματος. Σωστή ένσταση, δείτε όμως πόσες σελίδες και πόσες αναλύσεις «ξόδεψαν» τα παραδοσιακά Μέσα για τον γαλάζιο ανασχηματισμό. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Και μετά είναι το άλλο φρούτο τον συνδικαλιστικών κομματικών στελεχών. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε «χαρτοφυλάκια» ακόμη και σε εν ενεργεία συνδικαλιστές! «Σε στελέχη της αγοράς» θα σου πουν οι γαλάζιοι. Θα έχουμε λοιπόν το εξής παράδοξο. Κάποιοι θα εμφανίζονται το πρωί στα κανάλια ως επίσημοι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας και στα βραδινά δελτία θα εκπροσωπούν τις τάξεις τους! Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι συνδικαλιστές έχουν διπλό ρόλο. Τόσο ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ όσο και ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Όπως στελέχη του ΚΚΕ είναι οι ηγέτες του ΠΑΜΕ.
Η Νέα Δημοκρατία έκανε απλώς ένα ακόμη βήμα. Όμως όλα αυτά ηχούν περίεργα στα αυτιά του κόσμου. Ειδικά αυτή την περίοδο που το κομματικό σύστημα κλυδωνίζεται, η ταύτιση συνεχώς της κομματικής και συνδικαλιστικής ιδιότητας δεν προσφέρει και πολλές υπηρεσίες. Καλό θα ήταν να μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι υπάρχουν ακόμη συνδικαλιστές που δεν σκέφτονται πώς θα διατηρήσουν οι πράσινοι σύντροφοι τους τα υπουργεία τους ή πώς θα γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς ή πώς θα αυξηθούν τα ποσοστά του ΚΚΕ. Η Νέα Δημοκρατία με τον τελευταίο της «ανασχηματισμό» διέλυσε ακόμη περισσότερο αυτή την …ψευδαίσθηση. Συνδικαλιστές - σκιώδεις υπουργοί λοιπόν θα αντιπολιτεύονται υπουργούς που κάποτε ήταν συνδικαλιστές. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος έχει τα κόμματα γραμμένα τελευταία στη λίστα εμπιστοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου