προβολείς τους και όπως φαινόντουσαν ήταν σε καλή φυσική κατάσταση», τόνισε ο ίδιος στους δημοσιογράφους. Οι ανθρακωρύχοι «πλησίασαν τα πρόσωπά τους στην κάμερα, όπως θα έκαναν τα παιδιά και μπόρεσα να δω τα μάτια τους, την χαρά τους, την ελπίδα τους», τόνισε ο πρόεδρος έξω από το ορυχείο χαλκού στο Σαν Χοσέ, 800 χλμ βορείως του Σαντιάγο. Οι μεταλλωρύχοι ήταν «με γυμνωμένο τον κορμό τους, γιατί πρέπει να κάνει πολλή ζέστη, με εγκαρτέρηση και δύναμη, κάτι που μου έδωσε μεγάλη χαρά και πεποίθηση για την καλή έκβαση της επιχείρησης», πρόσθεσε είπε ο Πινιέρα.
Μία μικροκάμερα στην άκρη του γεωτρύπανου μπόρεσε να εξασφαλίσει αργά την Κυριακή οπτική επαφή με τους παγιδευμένους, είχε ανακοινώσει νωρίτερα στέλεχος της τοπικής εισαγγελίας: «είναι σε καλύτερη κατάσταση από όσο αναμέναμε», τόνισε ο ίδιος. Ένας εκ των παγιδευμένων επί 17 ημέρες ανθρακωρύχων άφησε σημείωμα προς την γυναίκα του στο γεωτρύπανο που κατόρθωσαν να φθάσουν οι ομάδες διάσωσης στην κοιλότητα, σε βάθος 700μ. «Ακούμε τη διατρητική μηχανή. Αρκεί αυτή τη φορά να φθάσει», έγραφε στο σημείωμα ο Μάριο Γκόμες προς τη σύζυγό του Λιλιάνα Ραμίρες. Ο 63χρονος Γκόμες είναι ο πλέον πεπειραμένος από τους παγιδευμένους ανθρακωρύχους στο βάθος του ορυχείου Σαν Χοσέ.
Στο μήνυμά του εξηγεί πως με τους μαζί με τους συντρόφους του άκουγαν επί πολλές ημέρες τον ήχο του γεωτρύπανου που πλησίαζε. Εννέα διατρητικές μηχανές εργάζονται επί δύο εβδομάδες, όμως μόλις την Κυριακή κατόρθωσε να τους πλησιάσει το γεωτρύπανο που αντικατέστησε την πιο προωθημένη από τις διατρητικές μηχανές. Ο ανθρακωρύχος εξηγεί «πως πέφτει λίγο νερό» στη στοά όπου έχουν καταφύγει με τους συναδέλφους του και τονίζει πως τρέφουν ακόμη ελπίδες: «Λιλιάνα αγάπη μου, είμαι καλά, δόξα τω Θεώ. Ελπίζω να βγω σύντομα. Κάνε υπομονή. Καμία στιγμή δεν έπαψα να σκέπτομαι σας σκέπτομαι». «Γνώριζα πως ο άνδρας μου είναι δυνατός», τόνισε συγκινημένη στους δημοσιογράφους η Ραμίρες, στην οποία μετέφερε την είδηση ότι ο σύζυγός της είναι ζωντανός προσωπικά ο πρόεδρος της χώρας Σεμπαστιάν Πινέρα. Σύμφωνα με τον τοπικό διοικητή του Εθνικού Γραφείου Εκτάκτων Καταστάσεων Κάρλος Γκαρσία, στο σημείο όπου έχουν παγιδευτεί οι ανθρακωρύχοι η θερμοκρασία ανέρχεται στους 32 με 36 βαθμούς και κυριαρχεί μεγάλη υγρασία. Ο ίδιος εξήγησε πως οι οικογένειές τους «μπορούν να έλθουν σε επαφή μαζί τους, να τους εμπνεύσουν δύναμη και καρτερία, μέσω ενός καλωδίου που εισήλθε από την τρύπα της διάτρησης». Η ίδια τρύπα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να διοχετευθούν εφόδια και φάρμακα στους ανθρακωρύχους μέσα στις επόμενες ώρες.
Οι παγιδευμένοι ανθρακωρύχοι θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν αρκετές προκλήσεις, αν θέλουν να επιζήσουν: Ύπνος σε τακτικά διαστήματα, υψηλό ηθικό, ομαδικότητα και καλή διαχείριση των αποβλήτων μέσα στον περιορισμένο χώρο που διαθέτουν, είναι μερικές μόνο από αυτές. «Είναι πιο εύκολο να επιβιώσει κανείς, όταν ανήκει σε μια ομάδα. Μόνος του μπορεί να οδηγηθεί στην απελπισία, να θεωρήσει ότι είναι χαμένος. Στην ομάδα, εάν κάποιος αποκαρδιωθεί, οι άλλοι τον στηρίζουν», σύμφωνα με τον σπηλαιολόγο Μισέλ Σιφρ, ο οποίος έχει ιδία εμπειρία εγκλωβισμού σε ακραίες συνθήκες. «Κατ’ αρχάς, όταν αυτό που διακυβεύεται είναι η επιβίωση, η ομάδα αντέχει. Τα ψυχολογικά προβλήματα εμφανίζονται μετά τη διάσωση. Απέναντι στον κίνδυνο, αντέχουν», υποστήριξε ο Ανρί Βομορόν, γενικός γραμματέας της Γαλλικής Ομοσπονδίας Σπηλαιολογίας. «Όμως, όπως στη «Σχεδία της Μέδουσας» (σ.σ.: τον πίνακα του Ζερικό), όπου οι διασωθέντες ναυαγοί αλληλοσκοτώνονται, ή όπως έγινε με την πτώση του αεροσκάφους της Ουρουγουάης στις Άνδεις το 1972, όπου έζησαν καταφεύγοντας στον κανιβαλισμό, τα πράγματα μπορεί να πάρουν άσχημη τροπή», υπενθύμισε ο Σιφρ, ο οποίος κατάφερε να επιζήσει αφού έμεινε επί δύο μήνες μόνος του, σε βάθος 100 μέτρων και σε θερμοκρασία 0 βαθμών Κελσίου το 1962. Ο Σιφρ εξήγησε ότι πριν από μερικές δεκαετίες η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA έκανε ένα πείραμα, αφήνοντας εντελώς μόνους τους πέντε ανθρώπους. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα οι τέσσερις δεν μπορούσαν πια να υποφέρουν τον πέμπτο και μάλιστα ήθελαν να τον σκοτώσουν. «Σε καταστάσεις, όπου το διακύβευμα είναι η επιβίωση, επιβιώνουν οι ισχυρότεροι. Βασικό ρόλο παίζει η διανοητική κατάσταση. Πρέπει να έχει κανείς πίστη. Όσοι πιστεύουν στην επιβίωσή τους έχουν περισσότερες ελπίδες να σωθούν», πρόσθεσε. Οι παγιδευμένοι θα πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν ένα ρυθμό στον ύπνο τους, όπως έκαναν και στην επιφάνεια, αλλά η δυσκολία είναι ότι χωρίς το φως του ήλιου χάνεται η αίσθηση του χρόνου. Σύμφωνα με την Σοφί Λουμινό, ερευνήτρια του πανεπιστημίου της Ρεν, το «βιολογικό ρολόι» του οργανισμού τίθεται τότε σε λειτουργία, κάνοντας έναν κύκλο περίπου 26 ωρών. «Όμως αυτό το βιολογικό ρολόι διαφέρει από άτομο σε άτομο. Είτε θα συγχρονιστούν όλοι σε ένα μέσο ρυθμό, είτε κάποιος θα επιβάλει το ρυθμό του στους άλλους», εξήγησε. Το ευτύχημα είναι ότι οι ανθρακωρύχοι της Χιλής έχουν επικοινωνία με τους διασώστες στην επιφάνεια και έτσι είναι δυνατόν να τους επιβληθεί κάποιος ρυθμός, για παράδειγμα με την παροχή τροφής σε συγκεκριμένες, σταθερές ώρες. «Θα πρέπει να τους δίνουν κυρίως υγρά, να τους ενυδατώνουν συνεχώς, επειδή σε θερμοκρασία 33 βαθμών Κελσίου το σώμα χάνει διαρκώς υγρά, αφυδατώνεται. «Όλοι τους θα έχουν προβλήματα όρασης, όταν βγουν έξω. Παρατηρούμε ότι αυξάνεται η μυωπία και ότι εξασθενούν τα χρώματα, όταν κανείς ζει χωρίς φως. Το βασικό είναι να βγουν σώοι. Όμως δεν θα βγουν αλώβητοι», κατέληξε ο Σιφρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου