Στην απόφασή τους, οι δικαστές συντάσσονται με την αιτιολογική έκθεση του νόμου η οποία προβλέπει τη θέσπιση πληθυσμιακού κριτηρίου (1 προς 1.500 κατοίκους) για «την εξασφάλιση της ορθολογικής κατανομής των φαρμακείων στις διάφορες περιοχές της χώρας». Επιπλέον, υπογραμμίζουν ότι ο περιορισμός αυτός δικαιολογείται, σύμφωνα με τα άρθρα 21 και 22 του Συντάγματος, που υποχρεώνουν το κράτος να μεριμνά προληπτικώς για την υγεία των πολιτών.
Σύμφωνα με τους δικαστές, μία συνέπεια του υπερπληθωρισμού των φαρμακείων είναι η ανάπτυξη αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των φαρμακείων ώστε να εξασφαλίσουν βιωσιμότητα, η οποία ωστόσο μπορεί να βλάψει όχι μόνο τη δημόσια υγεία αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Υπενθυμίζεται ότι με παλαιότερη απόφασή της, η Ολομέλεια του ΣτΕ (3665/2006) είχε κρίνει αντισυνταγματικά τα πληθυσμιακά κριτήρια που επέβαλε ο προηγούμενος νόμος 1963/1991, επιτρέποντας την ίδρυση νέων φαρμακείων σε αναλογία 3.000 κατοίκων. Μετά την απόφαση αυτή, εκδόθηκε ο νόμος 3457/2006, που περιόρισε την πληθυσμιακή αναλογία στους 1.500 κατοίκους, διατηρώντας την ελάχιστη απόσταση μεταξύ των φαρμακείων.
Αφορμή της απόφασης του Δ' τμήματος ήταν προσφυγή φαρμακοποιού κατά της απόφασης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης που αρνήθηκε να της χορηγήσει άδεια νέου φαρμακείου στη Ν. Σμύρνη, με βάση τα κριτήρια του επίμαχου νόμου (3457/2006).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου